خاطرات روزانه

سلام سلام سلام امشب اومدم تا یکم ا این روزا واستون تعریف کنم.ا صبح که اینجا شده مهد کودک و من مجبور شدم رومینا(دخترخاله مو) ترو خشک کنم چون همه رفته بودن بیرون واسه خرید مهسا(آخه آخر تابستون عروسیشه)خلاصه این مهسا هم فرصتو مغتنم شمردو خاله تازه رسیده ا تهران مارو ورداشتو سه تایی(با مامی) رفتن بیرون.من طفلکمکه شبا تا بوق سگ بیدارم تا صب خواستم چشم رو هم بذارم ا صداهای ناهنجاری که این بچه ا خودش تولید میکنه ا خواب پریدم.حالا ساعت چنده؟۹ وااااای نه نمیخام بیدار شمولی منو مجبور کرد پاشمبچه نی که طوفان کاتریناس.زلزله ۸ ریشتره.با هزارو یه بدبختی نیگهش داشتم.دینگ دینگ(زنگ اف اف ساعت۱۲.۳۰) کیه؟سلام لیلی جان اومدم رومینا رو ببرم(باباش)منم تو دلم کلی خوشحال شدمهیچ تعارفی هم مبنی بر نگه داشتنش نکردمخلاصه باباش کلی راهو پیموده اومده بالا رسیده تو خونه که بچه شو ببره رومینا ا رفتن سر باز زد و مخالفت خودشو ا بازگشت به خونه مامان بزرگم(محل اسکان خاله)خیلی صریح اعلام کرد.باباشم درحالیکه ا خوشحالی روی پاش بند نبود خیلی سریع خونه رو به مقصد نامعلومی ترک کرد و حتی چایی شم نخورد تا مبادا نظر بچه عوض شه(خودشم میدونه این بچه زلزله س)خلاصه تا ساعت ۲ به هر نحوی بود مقاومت کردم خرم اومدنو بردنش.ساعت۳ خوابیدم ۶ که بیدار شدم هیشکی نبود یادداشت گذاشتن رفتیم بیرون شام درست کن(شدیم آشپز)الانم که ساعت۱۰.۴۰ همچنان پشت سیستمم.وای خاک عالم غذام ته گرفت.دیگه باس برم.یه وقت نظر ندینااا خدا نکرده دکمه های کیبوردتون ساییده میشه.بذارین همیشه آک بمونه.